Przy słabo uzewnętrzniających się objawach alkoholizmu człowiek taki przez swoje otoczenie uważany jest za najzupełniej zdrowego. Prawie zawsze —w przypadku umieszczenia chorego na obłęd alkoholowy w szpitalu psychiatrycznym — pojawiają się jego obrońcy, którzy usiłują przekonać lekarza, że najzupełniej zdrowy człowiek został podstępnie przez żonę umieszczony w szpitalu, a więc, że człowiekowi temu dzieje się krzywda. Jako argument podają, że człowiek ten do ostatniej chwili pracował, zachowywał się normalnie, a i teraz w czasie wizyt zachowuje się normalnie, przekonany jest jedynie o tym, że żonie potrzebna była swoboda.
Leczenie chorych dotkniętych obłędem alkoholowym odbywać się musi w szpitalu psychiatrycznym. Czasem nawet w przypadku braku wyników leczenia — konieczne jest doprowadzenie do rozwodu pacjenta z żoną.
Padaczka alkoholowa to schorzenie, którego przyczyną jest alkohol. Przebiega ona podobnie jak padaczka innego pochodzenia.
Jednak padaczka alkoholowa tym się różni od innych postaci padaczki, że przy tej pierwszej powstrzymanie się od picia alkoholu powoduje ustąpienie
objawów choroby, a przy innych jej postaciach poza abstynencją alkoholową konieczne jest leczenie farmakologiczne.
Bywa też, że przy padaczce pourazowej, pozapalnej, alkohol jest czynnikiem wyzwalającym napady drgawek.
Depresja alkoholowa to choroba psychiczna charakteryzująca się bardzo znacznym obniżeniem nastroju, występowaniem lęków i myśli samobójczych. Często zresztą — przy dużym nasileniu tych objawów dochodzi wręcz do prób samobójczych. Samobójstwa u alkoholików są zjawiskiem częstym i to zarówno w stanie oszołomienia alkoholem, jak i w stanie trzeźwości.
Opilstwo okresowe (dipsomania). Przebieg i objawy dipsomanii są dość charakterystyczne. W klasycznych przypadkach tej choroby mamy do czynienia z ludźmi w zasadzie niepijącymi, a niekiedy nawet z abstynentami. Nagle w ciągu kilku godzin narasta w nich uczucie niepokoju, nastrój obniża się i pojawia się niepowstrzymany pociąg do picia alkoholu, w dowolnej postaci i w każdej postaci. Piją oni wtedy najczęściej samotnie, w ukryciu. Ilości wypitego w takiej sytuacji alkoholu są bardzo duże, prowadzące do głębokiego upojenia z utratą przytomności. Natychmiast po wytrzeźwieniu dipsoman ponownie sięga po alkohol i pije znów do utraty przytomności. Rodzaj alkoholu nie odgrywa żadnej roli, tak, że dipsoman potrafi pić denaturat, wodę kolońską itd. Nie działają wówczas żadne hamulce obyczajowe, etyczne, społeczne. Odnosi się wrażenie, jakby człowiek taki ujawniał swoją drugą naturę.
Napad opilstwa trwa zwykle kilka dni. W tym czasie chory nie pije żadnych innych płynów poza alkoholem, nie przyjmuje pokarmów, nie myje się. Chorzy ten stan określają bardzo obrazowo: „leżałem w łóżku i piłem”.
Napad opilstwa kończy się tak samo nagle jak się zaczął. Chory przez wiele miesięcy odczuwa wstręt do alkoholu i prowadzi normalne życie. Opilstwo okresowe, którego opis podano wyżej należy odróżnić od okresowego nasilenia picia u osobników dotkniętych alkoholizmem przewlekłym, którzy chętnie nazywają siebie dipsomanami, gdyż ten sposób picia uważają za „szlachetniejszy” i „na wyższym poziomie”.
Alkoholicy ci piją systematycznie małe lub mierne ilości alkoholu, natomiast co pewien okres czasu gwałtownie zwiększają „dawkę”. Po takim okresie ostrego opilstwa również nie znoszą alkoholu, lecz stan ten utrzymuje się zaledwie kilka dni, po których następuje powrót do systematycznego picia niewielkich lub miernych dawek alkoholu.