Jak radzić sobie ze zbuntowanymi nastolatkami.
Okres buntu nastolatków jest odwiecznym problemem towarzyszącym wychowaniu dziecka. Dzięki miłości i dobrym relacjom z dzieckiem rodzicom o wiele łatwiej przebrnąć przez ten burzliwy okres. Wahania nastrojów, a nawet skrajne zachowania, których nie spodziewamy się po dziecku są częstą przypadłością okresu dojrzewania. Jednak jeśli rodzice zachowają się w prawidłowy sposób można załagodzić każdy konflikt i nie stracić dobrych relacji z dzieckiem. Poniżej zostały przedstawione wskazówki, jak postępować w takiej sytuacji. Po pierwsze w razie konfliktu najlepiej spróbować go załagodzić. Gdy rodzic stawia wyraźny zakaz nastolatek próbuje postawić na swoim i łamie wszelkie nakazy, aby podkreślić swoją niezależność. Najlepiej porozmawiać z nim na partnerskich zasadach i spróbować „wynaleźć” złoty środek. Co za tym idzie należy także zgodzić się na pewne kompromisy, nie dając się ponieść emocjom. Dzieciom należy dać szansę, chociażby na późniejszy powrót do domu, czy samo pójście na imprezę. Lecz jeśli dziecko nie wywiąże się z umowy, złamie ją i np. nie wróci do domu na czas trzeba ustalić nowe zasady z pewnymi ograniczeniami, nie z całkowitymi zakazami. Po drugie ważnym aspektem w relacjach z buntownikiem jest obustronne zaufanie, które można zbudować rozmawiając z nastolatkiem i poświęcając mu dużo czasu i uwagi. Jeśli jednak nie chce tego, nie możemy go zmuszać, ponieważ efekt będzie wprost przeciwny. Przede wszystkim dziecko musi wiedzieć, że zawsze może na nas liczyć oraz gdy w końcu przełamie się i będzie potrzebowało rozmowy nie zostanie odrzucone. Powinniśmy inicjować wspólne spędzanie czasu z dzieckiem np. podczas wspólnego wypadu do kina czy pikniku rodzinnego. Ważne jest, aby nie bagatelizować ich problemów. Czasami mogą się nam wydać błahe i wręcz śmieszne, lecz powinniśmy do nich podejść z powagą i rozsądkiem. Po trzecie nie należy dziecka szpiegować, ani stwarzać sytuacji, w których będzie się czuło szpiegowane. Pozwólmy mu wybierać towarzystwo (pod warunkiem, że nie będzie ono zagrażać jego bezpieczeństwu), sposób ubierania, muzykę, którą słucha. Można nawet spróbować odnaleźć wspólną pasję, którą będą mogły rozwijać razem z rodzicami. W tej sytuacji miłość, cierpliwość i ciepło mogą czynić cuda.