Jak zaprosić chłopaka – randka z punktu widzenia dziewczyny.
Czy możesz go zaprosić? Są jakieś zasady zakazujące tego? Do pewnego stopnia wszystko zależy od ciebie. Jeśli jesteś nastolatką XXI wieku, obowiązuje cię tylko jedna zasada: rób to, z czym dobrze się czujesz pod względem fizycznym, emocjonalnym i obyczajowym.
Niezależnie od tego, co się stanie, będziesz do przodu. Za każdym razem, kiedy kogoś zapraszasz, jesteś w tym coraz lepsza. Nawet jeśli on odmówi, zyskujesz doświadczenie w podejmowaniu ryzyka i następnym razem pójdzie ci łatwiej.
To, że dziewczyna robi pierwszy krok, niektórym facetom pochlebia, a innych odstrasza. Chłopak dowiaduje się, że nie zamsze on musi się za kimś „uganiać” i że ktoś naprawdę jest nim zainteresowany. Są tacy, którzy szczerze podziwiają dziewczyny mające dość odwagi i przebojowości, żeby po prostu poprosić o coś, na co mają ochotę. Dzięki odwróceniu sytuacji chłopak może poczuć, jak to jest „na drugim końcu kabla”, jak to jest być tym zapraszanym.
Metody zapraszania chłopców są takie same jak te, które doradzałem przy zapraszaniu dziewcząt. Można skorzystać z podejścia bezpośredniego, metody „towarzyskiej” lub „długofalowej”. Ważne, żeby wiedzieć, że to co pomaga chłopcom, zwykle skutkuje też w przypadku dziewczyn.
15-letnia Jenny opowiada: „Dwa lata temu musiałam przyprowadzić kogoś na ognisko z pieczeniem kiełbasek. Bardzo chciałam zaprosić takiego fajnego, nieśmiałego chłopaka, który wydawał się trochę nieprzytomny, ale jednocześnie był bystry i interesujący. Okropnie się denerwowałam. Bałam się, że usłyszę „nie”. Zadzwoniłam, a on powiedział: »Jasne, bardzo chętnie«. Zamurowało mnie. Spędziłam fantastyczny wieczór. Trochę mnie to kosztowało, ale nauczyłam się, że warto czasem zaryzykować”.
Jak reagujesz, jeśli to ty jesteś „na drugim końcu kabla telefonicznego” i to ciebie ktoś zaprasza? Podstawowa reguła w tej i wielu innych sytuacjach mówi, żeby być tak szczerym, jak to możliwe. Masz kilka możliwości:
Chcesz się zgodzić i tak robisz.
Chciałabyś się zgodzić, ale wiesz, że nie możesz tego zrobić.
Nie masz ochoty, ale i tak się zgadzasz.
Nie masz ochoty, więc odmawiasz.
Nie bardzo wiesz, na co masz ochotę.
Po pierwsze, musisz zdecydować, czy chcesz się z tym kimś umówić. Chcesz dowiedzieć się o nim czegoś więcej? Chcesz, żeby lepiej cię poznał? Po drugie, musisz pomyśleć, czy rzeczywiście możesz zgodzić się na randkę. Nie masz przypadkiem żadnych innych planów i zobowiązań? Sądzisz, że twoi rodzice i znajomi zaakceptują tę osobę?
Uczciwe postawienie sprawy nie oznacza, że trzeba postępować brutalnie. Możesz odmówić bez dalszych wyjaśnień. Jednak informacja, że już się z kimś spotykasz, pozwala niefortunnemu wielbicielowi wycofać się bez poczucia odrzucenia.
Nie staraj się zachowywać bardzo miło i nie proś o kolejny telefon, jeśli naprawdę nie jesteś zainteresowana. Z drugiej strony, nie czuj się w obowiązku szczerze tłumaczyć, że nie umówisz się, bo zapraszający jest beznadziejny albo niezbyt atrakcyjny. Wystarczy powiedzieć „nie” i podać zdawkowo jakiś powód wyjaśniający, dlaczego w tym momencie nie możesz się spotkać. Każdy czasem odmawia, to zrozumiałe. Ty też kiedyś znajdziesz się w takiej sytuacji – o ile już ci się to nie zdarzyło. Jeżeli nie jesteś do kogoś przekonana, nie pozostawiaj go sobie w rezerwie. Mógłby poszukać gdzie indziej, skoro ty nie potrafisz się zdecydować.
To, z jakim entuzjazmem zgodzisz się lub nie, wiele mówi osobie zapraszającej. Zdecydowane: „Pewnie!” oznacza, że jesteś bardzo zainteresowana i tylko czekasz na spotkanie. Właściwie nie musisz już niczego dodawać, aby druga strona zrozumiała, że z radością się zgadzasz. Jeżeli zaś odmawiasz, bądź miła; masz do czynienia z kimś, kto mylnie ocenił twoje uczucia i mógł się już zaangażować emocjonalnie. A poza tym każdemu jest przykro słyszeć odmowę.
To musisz wiedzieć!
Randka to okazja, żeby się lepiej poznać.
Z wielu powodów możesz chcieć zaprosić wybraną osobę -niektóre z nich pozostają tajemnicą nawet dla ciebie!
Aby kogoś zaprosić, niezbędne są proste umiejętności prowadzenia rozmowy.
Ważne, żeby być uczciwym i uprzejmym, kiedy odpowiada się na czyjeś zaproszenie.