LECZENIE ALKOHOLIKÓW

Rozpoczęcie leczenia alkoholika jest problemem bardzo trudnym i nie zawsze możliwym do rozwiązania bez zastosowania przymusu.

Alkoholik przed rozpoczęciem kuracji na ogół nie uważa się za człowieka chorego i dlatego trudno jest skłonić go do rozpoczęcia kuracji. Ten brak krytycyzmu wobec swej choroby pogłębia się u alkoholika w miarę postępów choroby. A więc im dalsze stadium zaawansowania alkoholizmu, tym mniejszy krytycyzm alkoholika. W niektórych przypadkach presja rodziny bądź presja zakładu pracy wystarczają, by alkoholik poddał się kuracji. Kiedy te metody zawiodą — konieczne jest uciekanie się do środków przymusu sądowego.

Decyzję o przymusowym leczeniu w poradni przeciwalkoholowej podejmują komisje społeczno-lekarskie do spraw przymusowego leczenia alkoholików przy powiatowych (dzielnicowych) wydziałach zdrowia i opieki społecznej.

Natomiast decyzję o przymusowym leczeniu w zakładach zamkniętych, w szpitalach i zakładach leczniczo-wychowawczych dla alkoholików podejmuje wydział cywilny sądu powiatowego na wniosek komisji społeczno-lekarskiej do spraw przymusowego leczenia alkoholików.

Tak więc wszelkie wnioski ze strony rodziny, kolegów czy zakładu pracy o poddanie alkoholika leczeniu przymusowemu powinny być kierowane wyłącznie do komisji społeczno-lekarskiej. Mając na uwadze możliwość zemsty ze strony alkoholika komisja społeczno-lekarska jest obowiązana do zachowania tajemnicy co do osoby zgłaszającej wniosek czy udzielającej informacji o alkoholiku. Ma to szczególne znaczenie kiedy wniosek taki składa ktoś z członków rodziny alkoholika.

Z całym naciskiem należy podkreślić, że przymus leczenia dotyczyć powinien wyłącznie podjęcia kuracji. Sama kuracja prowadzona właściwie nie może przebiegać pod przymusem. Umiejętne prowadzenie pacjenta przekonuje go o tym, że jest chory i w tym momencie stosowanie przymusu staje się zbędne. Człowiek świadomy choroby chce się leczyć. I w związku z tym metody lecznicze nie powinny być różnicowane w zależności od tego, czy do rozpoczęcia kuracji alkoholika doszło dobrowolnie czy pod przymusem.

Dobór metody postępowania. Mimo że w mowie potocznej używa się często zwrotu „leczenie alkoholizmu” tak, jak leczenie zapalenia płuc, czy chorób wenerycznych, to należy pamiętać, że nie jest to leczenie choroby, ale leczenie człowieka nią dotkniętego, człowieka chorego na alkoholizm. Przy takim traktowaniu zagadnienia konieczne jest nie tylko zlikwidowanie skutków choroby, lecz również zastanowienie się nad jej przyczynami w przypadku określonego pacjenta.

Leczenie alkoholika jest procesem długotrwałym, bardzo złożonym i wymaga uwzględnienia szeregu różnych czynników: biologicznych, psychicznych i społecznych. Wszystkie te czynniki bowiem, w różnym układzie, decydują o indywidualnych cechach alkoholizmu u określonego człowieka.

Sposób postępowania leczniczego zależny jest między innymi od stadium zaawansowania choroby. Inaczej będzie przebiegał proces leczenia alkoholika we wstępnej fazie choroby — w stadium alkoholizmu nałogowego, kiedy pacjent ma jeszcze zachowany krytycyzm i sam szuka w dobrej wierze pomocy lekarskiej, a inaczej leczenie alkoholika w stadium alkoholizmu przewlekłego.